Znikające mury – kamień wapienny
Kamień wapienny jako materiał budowlany jest stosowany od wieków i w różnych regionach kraju. Dla mnie, budynki i budowle z kamienia wapiennego najpiękniej wyglądają na obszarze Jury Krakowsko-Częstochowskiej, wpisując się w krajobraz wapiennych skał, zanurzonych w jurajskiej zieleni, kontrastujących z kolorami jesieni, otulonych bielą zimy.
Architektura harmonizuje z otoczeniem i uzupełnia naturalny krajobraz.
Średniowieczne warownie, strażnice i zamki, kościoły i kapliczki, zabudowa osadnicza z budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi, obiekty przemysłowe, budynki osiedli robotniczych, mury obronne, ogrodzenia, mury oporowe i inne liczne przykłady ciekawej architektury. Cegła i drewno uzupełniają kamienne mury tworząc ciekawe kompozycje architektoniczne. Kamień wapienny to nie tylko materiał konstrukcyjny, ale również dekoracyjny, służący jako okładzina elewacji, jako materiał licznych detali architektonicznych. Szczególnie, że większość architektury z kamienia wapiennego to architektura rodzima, tworzona przez miejscowych rzemieślników. Ich umiejętności i fantazja służyły nie tylko funkcjom obiektu, ale często podkreślały indywidualność wykonawcy.
Jurajska architektura interesuje mnie od dawna.
Wapienna architektura znika z krajobrazu. Budynki i budowle są tynkowane, osłaniane sidingiem, ocieplane styropianem. Znaczna część z nich, nie zamieszkiwana, nie eksploatowana, rozpada się, tworząc ruiny, zarastane z czasem przez roślinność. Część kamiennych obiektów jest burzona i znika bezpowrotnie. Krajobraz Jury zmienia się nieustannie.
