Cykl zdjęć wykonanych poprzez technikę multiekspozycji, zestawia ze sobą różne twarze śląskiego krajobrazu, przez co jest opowieścią o dwoistości i transformacji tego niezwykłego regionu. Przemysłowy charakter Śląska, kiedyś i po części nadal kojarzony z kopalniami, maszynami i pyłem węglowym, na pierwszy rzut oka wydaje się surowy i przytłaczający. Jednak pod tą warstwą kryje się zupełnie inny obraz — Śląsk to również obszar bujnej przyrody, pełen lasów i zielonych przestrzeni, które wciąż się rozwijają i odradzają.
Kadry zestawiają elementy krajobrazu przemysłowo-miejskiego oraz żyjącego w nim człowieka z obrazami natury, ukazując ich wzajemną zależność. Dawny świat przemysłowy nie istnieje w oderwaniu od natury, lecz z niej wyrósł – węgiel kamienny to przecież nic innego jak biomasa lasu przekształcona na dużej przestrzeni czasu i wyniku wielu procesów w skałę osadową. Dziś to samo Śląskie, niegdyś pochłonięte przez maszyny, jest przestrzenią, gdzie drzewa i rośliny odzyskują swój teren, symbolicznie zamykając cykl życia — od drzewa do węgla i z powrotem do drzewa.
Człowiek, choć przez wieki intensywnie korzystał z zasobów natury, jest również jej integralną częścią. W tej przemianie odnajduje swoje miejsce — Śląsk to także przestrzeń, w której człowiek, spragniony kontaktu z przyrodą, na nowo odkrywa swoją więź z naturą. Las staje się miejscem wytchnienia, a cykl życia, w którym te elementy wzajemnie się przeplatają, przypomina o naszej własnej potrzebie odnowy i harmonii.
Ten cykl fotograficzny jest hołdem dla tej wiecznej przemiany. Przemysł i natura — Śląsk to miejsce, gdzie te dwa światy współistnieją, a człowiek odnajduje w nim siebie, swoją przeszłość i przyszłość, będąc jednocześnie częścią nieprzerwanego cyklu życia.
