Dziady noworoczne z góralskich wsi Żywiecczyzny to obraz tego, co najistotniejsze w obrzędach i zwyczajach tego szczególnego momentu, jakim jest początek „nowego czasu” W polskiej tradycji ludowej Nowy Rok wpisywał się w cykl Godnich Świąt (Godami lub Godnimi Świyntami nazywano Boże Narodzenie także na Śląsku). Ale Nowy Rok rozpoczynał zarazem okres specyficznego chłopskiego karnawału, w czasie którego w wielu miejscowościach krążyły grupy przebierańców, wnoszące do zagród i domów ruch, hałas, muzykę, wygłaszające oracje z wierszowanymi życzeniami. Hałas, ruch, przebrania, maski – to przywoływanie symbolicznego chaosu, uprawnionego w tym właśnie szczególnym czasie. Chaosu, z którego narodzić się musi nowy porządek i nowe życie. Nowe życie jakże ważne dla społeczności agrarnych, których byt zależny był od łaskawości przyrody, od jej hojności, płodności. Trzeba było zatem zadbać o przychylność przyrody, obudzić śpiącą zimowym snem ziemię, zapewnić sobie na przyszły rok urodzaj i obfitość